Meral Akşener ve arkadaşları adı henüz belli olmayan bir “Merkez Parti” kuruyorlar. Biraz acele etsinler. Ülkemize hayırlı olsun! Türkiye’de hiçbir zaman, adına lâyık bir merkez parti, bir merkez sağ parti olmadı. Hepsi aşırı sağa ve islamcılığa hamileydi. İslamcılık, bu partilerin içinde elmanın içindeki kurt gibiydi. Okumaya devam et
Cehaletin Rönesansı, Egemenlik Cehaletindir ve Demokrasi ile Diktadorya Arasında adlı üç kitabımın, Tele 1 Televizyonu’nu destekleme programı içinde, önümüzdeki günler yeni baskıları yayınlanacak.
Emekçi nedir ve kimdir? Kapitalist düzende yaşamak için emeğinden başka bir kaynağı olmayan herkes emekçidir! Marx-Engels zamanında her türlü sanayi işletmesinde çalışan herkes işçi sınıfını oluşturuyordu. Artık işçi sınıfı başta olmak üzere beyaz yakalılar (memurlar, öğretim elemanları, teknik elemanlar ve benzerleri, lümpen prolertarya dışında kalan bütün çalışanlar) Emekçi Sınıfını oluşturmaktadır. Bunları birleştiren emekçi bilincidir. Bunun dışında kalan dinsel inançlar ve etnik mensubiyet emekçi bilincinin öznel ve nesnel düşmanlarıdır. Bu ideolojik sapma iktidardaki burjuva-kapitalist iktidarın işine yarar.
Bir süredir yurt dışındayım. Bu nedenle biri 2008 öteki 1994 tarihli iki eski yazıyı ısıtıp önünüze koyacağım. Ama ikisi de ne bayat ne de kokmuş: Okumaya devam et
Yakın geçmişte Ergenekon ve Balyoz davaları hakkında Hürriyet ve Aydınlık gazetelerinde öyle çok yazı yazmadım. Bunların “düzmece” olduğunu başında anladığım için birkaç kez “Bu kadar general ve albay darbe yapmaya karar verecek de bunu gerçekleştiremeyecek; bu mümkün değildir!” diye yazdım. Okumaya devam et
Erdoğan Aydın’ın 1992 yılında “Turan Dursun Araştırma ve İnceleme Ödülü” alan “İslamiyet Gerçeği II. Islamiyet ve Bilim”[i] adlı önemli kitabını bir zamanlar okurken satır altlarını çizmediğim sayfa kalmamıştı. Okumaya devam et
Çok uzun yıllardır şiir kitaplarım bir tek tema (izlek) odağında ve ekseninde yazılır. Son iki kitabımın[i] teması kutsal ve dünyevi bütün iktidar güçlerine başkaldırı idi.Yazmayı tasarladığım son kitap bir “veda” senfonisinin adagio bölümü olacaktı. Bu nedenle adını “Yolluk”[ii] koymuştum. Kılıçdaroğlu’nun önderliğinde görkemli bir biçimde yapılan “Büyük Adalet Yürüyüşü” veda senfonisi ile birleşerek kitabın temasına el koydu. Hiç adetim olmadığı halde “Büyük Adalet Yürüyüşü”nün anlamına duyduğum büyük saygının ifadesi olarak ilk şiiri siteme koyuyorum. Kutlamak için!…
Özdemir İnce
8 Temmuz 2017
Bu yıl iyi durumda asma, kahve masasının üzerinde,
altında su deposu, bazen suyun şırıltısı duyulur –
Değirmendere’nin Toros yarıklarında, kör İbram denen
dedemle odun atardık katran ocağına-
bu yıl iyi olacak asma, yeşil yapraklar tozlu değil,
iyi bakmış bahçıvan, göz taşıyla sulamış
yirmi yıl önce diktiğim kökü -,
Görebilir miyim büyüdüğünü
acaba, yapraklarından sarma yaptırabilir miyim,
birkaç salkım üzüm yiyebilir miyim ölmeden ? –
Dallar aşağıya sarkıyor talvardan
dalların arasından karşıdaki dağa döşenen zeytin ağaçları çımgışıyor,
bu yıl iyi üzüm verecek asma
göz kalmasın diye komşulara da vereceğim usulune göre –
ama sakın kurban bayramında et getirmesinler,
el öpme cerrine çıkmasa çocuklar.
Bunlar benim seksen merdivenine ayak bastığım
gaddar bir yaz sabahında söylediğim hikmetsiz sözler…
[“Her şey boş, bomboş!” diyor Vaiz.Ne kazancı var insanın
Güneşin altında harcadığı onca emekte?
Kuşaklar gelir, kuşaklar geçer,
Ama dünya sonsuza dek kalır.
Güneş doğar, güneş batar,
hep doğduğu yere koşar.
Rüzgar güneye gider, kuzeye döner,
Döne döne eserek aynı yolu izler.
Bütün ırmaklar denize akar,
Yine de deniz dolmaz.
Irmaklar hep çıktıkları yere döner.”][iii]
Sanki mutluluğumu bozmaya kararlı Vaiz
pişmiş aşa su katmaya niyetli.
“Rüzgarı avuçlayamazsın!” derdi bana gençliğimde,
ben de “İşte bak avuçluyorum rüzgarı!” derdim
ve yakalardım rüzgarı kuyruğundan
beni alıp götürse de sürükleyerek yanında,
dizlerim parçalanırdı taşlara kayalara çarpa çarpa.
Bir an bile pişman olmadım ters gidişimden.
Bu sayede neler gördüm, kendimden başka,
rüzgarın sırtında, elimde örgüsüz yelesi,
bel oyuğu kalçalarımın altında,
ürküterek yanından geçtik tokuşan geyiklerin.
Bu yıl çalışkandır asma, fısıldadığını duyacağım kulağıma,
“İçin sakın koflaşmasın
burun deliklerini ve kulaklarını temiz tut
mantarlanmasınlar, kireçlenmesinler
tortusuz sesler ve kokular için,
çapaklanmasın gözlerin
dikkat et düşmesin gözkapakların,
fazla tuz atma yemeklere!”
Bunları Ülker de söyler bana yıllardır,
asmanın ikiz kardeşidir Ülker.
Güneşin altında yeni bir şey yok, Vaiz’e kalırsa,
ama güneş de yeni değil, güneş de,
kestane patlamalarını saymazsak,
manyetik rüzgarları hesaba katmazsak…
Uzayda dolaşan sesler ve benim asmanın fısıltıları:
“Büyük Adalet Yürüşü” başlayabilir” diyor bana.
———————————————————-
[i] Kara Delikte Bir Yolculuk & Tersine ya da Sapkın Ayetler (Kaynak Yayınları, 2014); Opera Kahkahası (Ve Yayınevi, 2017)
[ii] Barlarda müşteriye bedava verilen son içkinin (One for the road) adı.
[iii] Tevrat, Vaiz,1:2-7
Meral Akşener ile Ümit Özdağ, Cumhuriyet’in değerlerine bağlı, milliyetçi, muhafazakar yeni bir siyasal parti kuracaklarmış. Okumaya devam et
Bilgisayarda bir “şey” ararken, “Kitap şantiyesi” dosyasında, okuyacağınız yazı çıktı karşıma. Başlık olarak en sevdiğim deyişlerden birini yazdığıma göre önem verdiğim bir yazı…
“Cerre” bizim Çukurova’da “Testi” anlamına gelir. Başlıktaki deyişin devamı ise şöyle “Sen anlıyorsun yandı bilmem neremin ağzı”. Okumaya devam et
Lütfen dikkat! Biraz sonra okuyacağınız yazının (Milliyet gazetesi, 7 nisan 1994) sonuna doğru şöyle bir cümle okuyacaksınız:
1.